Arend Jan Boekesteijn (VVD) en Chantal Gill’ard (PvdA), leden van de Tweede Kamer (verslag & foto’s)

Hulpverslaving?
Maandag 20 april jl. was er in de bekende Haagsche Kluis aan het Plein te Den Haag in het Politiek Cafe Den Haag een verhitte discussie over Ontwikkelingssamenwerking tussen Chantal Gill’ard (PvdA) en Arend Jan Boekenstijn (VVD).
De impact van de kredietcrisis en de daaraan gekoppelde recessie is voor de armere landen veel groter dan menigeen kan vermoeden. Alleen al uit fatsoen, kort je niet op de bijdrage hieraan, aldus de PvdA. De VVD zegt een moreel bezwaar te hebben tegen bijdragen aan landen waar dubieuze regimes aan de macht zijn. ‘Alles moet anders’ is dan ook het credo.
Al vrij snel valt het woord ‘hulpverslaving’ wat nog diverse keren terugkeerde. Vele ontwikkelingslanden krijgen al jaren zo veel hulp, zonder dat dit efficiënt aangewend wordt, waardoor zij lui worden en zich richten op het ophouden van de hand in plaats van het opbouwen van een eigen economie. Resultaten zijn beperkt, tegelijkertijd kunnen ze niet meer zonder. Uganda is een land waar Ontwikkelingshulp heel erg veel in onderwijs heeft geinvesteerd, maar kwaliteit en eigen onderwijzers zijn nog steeds ver te zoeken. De PvdA reageert hierop door aan te geven dat dit soort landen van heel ver komen en daarom ook tijd gegund en gegeven moet worden om tot een acceptabel niveau te komen.
De VVD meent uit diverse onderzoeken aan te kunnen geven dat de landen met de meeste hulp het bedroevendst presteren. Professionaliseer NGO’s, laat de rol van de particulier toenemen en ga verder met microkredieten. Stekker uit de staatssteun!
De PvdA geeft aan dat die onderzoeken anders geïnterpreteerd moeten en kunnen worden en tegelijkertijd wordt ook nog gewezen op het feit dat er helemaal geen geld aan ‘boevenstaten’ gegeven wordt. De PvdA hecht aan een grote rol voor de overheid. NGO’s zijn lastiger te controleren. Dit zal ook aan de orde komen tijdens het Tweede-Kamerdebat over Ontwikkelingshulp van 20 mei a.s. En het bedrijfsleven? Ja, mogen natuurlijk mee doen, maar het is niet hun core business. Dus wat kunnen we verwachten?
De VVD oppert om met een charity committee te werken zoals dat in de UK gebeurt. De PvdA opteert voor de rol van katalysator. Uiteindelijk zullen de landen zelf hun verantwoordelijkheid kunnen en moeten pakken om een eigen duurzame economie op te bouwen! En dat zal zowel bottom up als top down zijn.