Hans van Baalen (VVD), Lid Tweede Kamer (foto’s & verslag)

Inleiding Hans van Baalen, lid van de Tweede Kamer voor de VVD op 20 september 2004 in het Politiek Cafe in Den Haag

Na de verkiezingen 2003 heb ik hier mijn eerste spreekbeurt vervuld. De VVD had er vier zetels bij gehaald. Op de markt praten zijn over eurotjes, dus ik zeg zeteltjes, want het hadden er meer moeten zijn. Ik heb dat toen proberen uit te leggen en ik heb gezegd ‘de VVD mist vaak ambitie’. Gewoon harde ambitie. Vroeger was de discussie, nog onder Bolkestein, hoe worden we de grootste partij. En het lijkt er nu op dat we dadelijk de discussie krijgen ‘hoe blijven we de derde partij’.

En dat kan niet waar zijn. Als je nou kijkt vandaag aan de dag, het was op het journaal, ‘een grote demonstratie geslaagd’, ik geloof dertig tot vijftig duizend mensen in Rotterdam tegen het kabinetsbeleid. Ik hoor alleen geen oplossing. Er wordt nu flink bezuinigd. En ik vind dat je als VVD paardenmiddelen moet verdedigen, want het zijn harde, harde maatregelen maar je moet wel laten zien waar je naar toe gaat.

Het verhaal bijvoorbeeld over vroegtijdig pensioneren. Iedereen die het leuk vindt om vroeger met pensioen te gaan dan afgesproken moet dat vooral doen maar moet dat zelf betalen. Dat hoort erbij, dat zijn eigen keuzes. Je kunt je verzekeren en er zijn andere regelingen te bedenken. Ik heb er geen probleem mee, dus dat de fiscale aftrekbaarheid de fiscale maatregelen rond de VUT en het prepensioen worden afgeschaft. Maar je moet er wel een verhaal bij houden en dat verhaal is niet alleen ‘het is beter om langer te werken’ zelfs onder economen wordt daar wel eens divers over gesproken, maar gewoon eigen verantwoordelijkheid nemen. Die VUT is gewoon een maatregel uit de jaren zeventig, toen ze dachten ‘we zetten de ouderen op straat, maar met een goudgerande regeling dan zullen er wel jongeren gaan werken’. Nou dat heeft niet gewerkt en ik vind het prima dat de VVD, dat dit kabinet, zegt ‘daar zetten we een streep doorheen’. Maar je moet het wel uitleggen.

Andere zaken rond laten we zeggen versobering van de WAO, versobering van de volksgezondheid. Ja, op een gegeven moment zeg ik als je er voor kiest, hoorde ik van mijn tandarts toen ik leed in zijn stoel, toen zei die ‘ja, er komen minder mensen naar de tandarts toe. En dan denk ik, hoe gek kan je zijn als je zelf je gebit verwaarloost? Dat is een eigen keuze, ik heb het niet over jonge kinderen, ik heb het gewoon over volwassenen. Hoe gek kan je zijn? Kijk als je te arm bent om überhaupt naar de tandarts te gaan, dan heb ik daar nog begrip voor.
Maar als je kiest voor een tweede vakantie, dan zeg ik hoe gek kan je zijn?

Nogmaals, in dit land moet eigen verantwoordelijkheid terug. En dat is een VVD-verhaal en dat is inderdaad, nu het slecht gaat in Nederland, een pijnlijk verhaal.
Liberalisering, verzelfstandiging, meer eigen keuzes in de tijd dat het met de economie fantastisch ging. Dat we allemaal keken naar onze bankrekening en die werd alleen maar groter, als we de juiste beslissingen hadden genomen om te beleggen. Ja, dat is een heel ander verhaal. De VVD moet dus bereid zijn zijn verhalen uitteleggen. En het kabinet moet dat doen.

Dit kabinet is niet gezegend met een Clinton of een Reagan. Iemand die een verhaal kan houden waar na je van afloop zegt; ‘Ja ik ben mijn baan kwijt, maar wat een fantastisch verhaal was dat’. En dat konden beide presidenten. Ik heb weleens gezegd Mark Rutte, die was vroeger personeelsmanager bij een van de Unileverbedrijven. En daar ging ook het verhaal, hij ontsloeg mensen of kondigde ontslagen aan en dat was soms nodig .En mensen gingen eigenlijk weg met het gevoel ‘wat vervelend voor Rutte dat hij mij die boodschap moest brengen. Dames en heren dat heeft te maken met een groot en een goed verhaal.

Ik vind dus dat deze troonrede, dat de miljoenennota, dat alle bezuinigingen zijn grosso modo te verdedigen. Natuurlijk kunt u en ik best maatregelen aanwijzen over een grijs kenteken, waarvan je zegt ja, wordt daar de middenstand niet te hard mee getroffen?
Zeg prima en dat moeten we dan maar ook bij de algemene beschouwingen, algemeen financiële beschouwingen aan de orde stellen. Maar mijn verhaal is, naar mijn eigen partij, kijken in de spiegel. Laten we niet verzanden in koopkracht plaatjes, in een procentje meer of minder. Het is ruw weer en harde maatregelen zijn nodig. Dat is even een binnenlandse noot want ik wilde niet vandaag alleen over Europa praten.

Maar als je de brug mag maken naar Europa. De commissie Barrosso die binnenkort voor het Europees Parlement verschijnt om daar de maat genomen te worden in hoorzittingen. Barrosso heeft een goed programma, hij zegt ik zet de economie op nummer een. Versterking van de economie, flexibilisering, een betere arbeidsmarkt dat betekent ook dat mensen beter en makkelijker, eerlijker ontslagen kunnen worden niet met allerlei regelingen daarom heen. Ook makkelijker aangenomen kunnen worden. En iedereen die hier en ik ken enkele mensen die hier een zaak hebben en als ze personeel hebben dan weten ze dat ze flexibel moeten kunnen zijn en dan ga je ook uitbreiden als het economisch beter gaat. Barrosso heeft die plannen de economie als eerste goed gepresenteerd. Dat heet dan in Euro-speak de Lissabonagenda, de meest competitieve, de meest concurrerende kenniseconomie in 2015. Ik zeg alleen, dan moet er nog een heleboel gebeuren, want het zijn allemaal ideeen en de grote lidstaten met name Frankrijk en Duitsland die nemen ons de kleinere lidstaten de maat. Die vertellen hoe het moet op onder onsjes op toppen zoals onlangs nog in Madrid. Alleen ze hervormen hun eigen economie niet of met mondjesmaat. Dus Barrosso zit goed en ik denk dat hij dus past in dit kabinet, in de lijn van de VVD, maat het is niet zo dat Barrosso denk ik met ons zozeer rekening heeft gehouden, maar hij heeft een goed programma neergelegd. Hij heeft er ook goede mensen bijgevonden.

En wat mij opviel, ik heb altijd gezegd, we moeten ongelofelijk uitkijken dat de kleinere lidstaten en nogmaals Nederland noemt zichzelf een middelgrote lidstaat. Ga naar Parijs, ga naar Berlijn, ga naar Londen, daar zullen ze ons een kleine lidstaat noemen. Goed wij zeggen wij zijn een middelgrote lidstaat en dat betekent nogmaals als klein land mee moeten kunnen praten, mee moeten kunnen praten in een Europese Unie. En dat betekent ook in een commissie onze positie kunnen hebben. Ik weet dat mensen zeggen, ja maar dat zijn commissarissen die voor het algeheel belang zitten, voor het Europees belang. Natuurlijk. Maar het is ook goed, dat er iemand bij de Nederlandse achtergrond zit. En ik vind verbazingwekkend, ik heb Balkenende gecomplimenteerd, ik zeg het was meer geluk dan wijsheid, maar het is je toch gelukt een prima post met een prima vrouw te hebben gekregen Neelie Kroes op mededinging. Waarom meer geluk dan wijsheid. We weten allemaal dat de heer Balkenende een ander iemand voor ogen had, dat was de landbouwminister Veerman, die moest dan landbouw gaan doen in de Europese Unie. Dat was allemaal al dichtgeregeld tot tweeduizend zoveel hebben we een enorme landbouwuitgave. Dus Veerman mocht op de centen passen en mocht op de budgetten passen, maar mocht eigenlijk niks doen. Daarom werd hij ook door Parijs aanbevolen. Een ding als Parijs aanbeveelt iemand te nemen uit je eigen kring doe dat dan vooral niet. Denk er niet over na, doe het niet. Want het is een gifpil. En gelukkig heeft Balkenende getalmd. Want uiteindelijk wilde Barrosso acht vrouwen. Hij had er uiteindelijk zeven. Nederland was de laatste die nog met iemand moest komen. Dus het was geen wijsheid, het kabinet heeft heel lang getalmd, maar uiteindelijk was het toch de wijsheid van Zalm en van Aartsen om heel vroegtijdig Kroes naar voren te schuiven en het is op zijn plaats gevallen. Maar nogmaals meer geluk dan wijsheid. Ik wens Neelie natuurlijk geluk op die post en wijsheid toe.
Maar die commissie is redelijk goed gevuld; met grote en kleine lidstaten op allerlei portefeuilles, dus dat ziet er eigenlijk heel, heel netjes uit.

Als je kijkt welke uitdagingen liggen er, dan zeg ik ja. Een van de eerste uitdagingen is komen we tot een behoorlijk besluit over Turkije. Ook in de VVD, maar dat heeft u gevolgd, is er uitgebreid over Turkije gediscussieerd. Het rare niet in de fractie, maar daar waren collega’s van mij of eigenlijk twee en nu nog een die dat buiten de fractie deden en die zeiden Dit moet de uitkomst zijn, die Turken moeten we nooit hebben en n.o.o.i.t. We er nu pas achter dat ze islamitisch zijn gemiddeld qua geloof, dat ze knoflook eten en snorren dragen. Dus zeg nu nooit. Dat is natuurlijk een heel raar verhaal als in de hoogtepunten van de koude oorlog heeft het Westen Turkije gesmeekt binnen de NAVO en Turkije kreeg ook de rode loper uitgelegd naar de Europese Unie. Toen nog de EEG. Er werd gezegd u mag lid worden. In ‘99 is er gezegd door alle lidstaten van die oude Europese Unie u mag lid worden, u wordt kandidaat. En een kandidaat moet voldoen aan wat voorwaarden en dan kan de kandidaat toetreden.

Nou kan het zijn dat je zegt ik heb zo’n stomme beslissing genomen, zo’n ongelofelijk stomme beslissing, wat zo’n ramp kan veroorzaken voor Nederland en voor de Europese Unie. Ik zie ervan af. Alleen het gekke is dat het in het Turkije sinds 1999, helemaal sinds ‘63, maar sinds 1999 aanzienlijk beter gaat met mensenrechten, met de economie, met gelijkberechtiging dan daarvoor. Gaat het uitstekend, gaat het fantastisch? Nee, maar de beslissing is niet NOOIT, maar onder welke voorwaarde. Over een aantal dagen op zes oktober komt de commissie met een voortgangsrapportage en dan moeten wij in de Tweede Kamer en in al de andere nationale parlementen zeggen; is het voldoende zijn de Turken voldoende opgeschoten om ermee te onderhandelen? Kijk naar Polen, kijk naar Spanje het betekent dat wij gemiddeld tien jaar onderhandelen. Dus dan zitten we in 2015 , 2020 en inderdaad als Turkije dan niet voldoet nogmaals aan de voorwaarden van de democratische rechtstaat van een functionerende economie, van het kunnen uitvoeren van al die tienduizenden Europese regels, dan zeg ik ja, dan kom je er niet in. Zo simpel is het. Maar nooit, nooit omdat we er nu achter gekomen zijn nogmaals dat ze een ander geloof hebben vind ik onverstandig. Zeker omdat Turkije op het gebied van terrorismebestrijding een vitale rol vervult in de regio een vitale rol dus we moeten er het beste van maken, dan hebben we invloed.

Als je dan kijkt naar de Europese grondwet, dat was ook ja je moest wat pirouetten draaien. U weet dat ik in de kranten vaak heb gezegd ik vind het allemaal onzin. We hebben een verdrag gehad, verdrag van Nice, dat is in 2000 gesloten. Dat is een soort Europese grondwet, borduurt voort op Maastricht, op Amsterdam, op Rome. Het is niet leesbaar. Niemand van ons kan het hier goed lezen, dat verdrag, maar het is ook helemaal niet nodig, want welke burger kent de Nederlandse grondwet? Het gaat erom kunnen dus de rechters, de ambtenaren en de Europese politici er een beetje mee uit de voeten. Dat had gekund met dat verdrag van Nice, maar we zijn dus twee jaar lang ongelofelijk gaan letterknechten. Toen kwam daar dus iets nieuws uit. Dat heet dan grondwettelijk verdrag. Het is eigenlijk geen grondwet het is een verdrag. Maar goed,”What is in a name?” Ik vond het eigenlijk niks. En ik heb die prijs hoog opgedreven en mijn fractievoorzitter ook, omdat we een aantal problemen zagen. Het recht om een commissaris te bekleden per lidstaat vervalt. We krijgen dadelijk minder commissarissen dan lidstaten dan moet je een wijze van benoeming gaan verzinnen en ik heb altijd gezegd: Ik denk dat uiteindelijk de kleinere lidstaten op den duur aan het kortste eind trekken.

Het ging over de financiën van de Unie met unanimiteit totdat je een redelijke afspraak hebt over wat je aan de Unie afdraagt. Nederland draagt nog altijd per hoofd van de bevolking het meeste af. Kortom daar moet je afspraken over hebben. Dan ging het over democratiserend kiezen van de commissie etc. Nou aan het eind van de rit moet ik zeggen had ik de telefoon bij me. Ik heb met Gerrit Zalm contact gehad, met Atzo Nicolai die vergaderde in Brussel. Uiteindelijk om een uur of elf ’s avonds had ik contact met Jozias van Aartsen en legden we de twee stukken naast elkaar. Hier heb je Nice, hier heb je het ontwerpverdrag. Ja, is het nou zoveel beter? Nee, maar laten we nou maar eerlijk zeggen, moeten we hier nee opzeggen. En toen heb ik aanbevolen, die commissaris kunnen we zeven jaar langer helaas houden dan in Nice en daarna kun je met unanimiteit misschien toch die grote commissie handhaven, dus als Barrossa met zijn commissie slaagt is dat een argument. Nogmaals ik geef heel eerlijk toe dat dat een heel mager resultaat is.

Als je kijkt naar de financiën Dan zeg ik ja die worden voorlopig per unanimiteit vastgesteld. Alleen het ging ons niet zozeer om de unanimiteit. Het ging om redelijke betaling door Nederland. Dat is er uiteindelijk nog niet uitgekomen. Stabiliteitspact, de harde euro. Zeg ik, ja er is nu een verklaring waarin de Fransen en Duitsers en alle andere lidstaten zeggen nee het is niet zomaar een vodje papier, het is echt iets waaraan we ons moeten houden. En dezelfde avond zei Schroder, ja maar het is wel een politieke intentie. Nou dat betekent dus alleen maar een uitspraak en niet meer dan dat. Dus we zijn er met dat stabiliteitspact niet heel goed uitgekomen, dat bewijst Gerrit Zalm een paar dagen geleden in het Kurhaus. Dat is verdomd moeilijk, de grote lidstaten willen eigenlijk zich niet aan die regels conformeren.

Goed, aan de andere kant staat er wel een grote plus tegenover is dat de nationale parlementen bijvoorbeeld de Tweede en Eerste Kamer, die mogen beoordelen in die systematiek van die nieuwe conventie van dat nieuwe grondwettelijke verdrag is iets nou wel typisch Brussels of moet het gewoon in Den Haag of Berlijn of waar dan ook zelf gedaan worden. Dat heet de subsidiariteitstoets. Nationale parlementen als een derde zegt eh eh commissie, dat behoort helemaal niet tot de Europese Unie. Dat is de gele kaart, dan moet de commissie het opnieuw beoordelen. Dan kan de commissie gewoon met zo’n voorstel komen en dan kunnen we de rode kaart trekken. En dat betekent naar het Europese hof van justitie gaan. Ik denk dat dat een enorm voordeel is en dan ligt gelijk de bal bij onze nationale politici zelf, want we zullen al dat werk moeten gaan doen. Op dit moment zie je dat al die richtlijnen die komen eigenlijk als het al besloten is bij ons binnen en dan verdelen met het over de diverse commissies; verkeer, landbouw, justitie etc. Ja, en dan hoor je er eigenlijk weinig meer van, want het is eigenlijk al besloten ………………….dus misschien dat het iets politieker wordt maar het wordt in ieder geval hard. Werken, harder werken, maar dat vind ik wel goed, want wij moeten ook onszelf de maat nemen.

Dan even denkend aan toen ik hier voor de eerste keer mocht spreken, dat ging over een campagne en je kunt moeilijk beweren dat na 2003, denk ik dat ik hier was in januari,februari dat het met de VVD veel beter is gegaan, dat kunnen we niet stellen. We hebben gehad de uitspraken van Hans Dijkstal over het, zeg maar het beleid van Rita Verdonk. Los of u het beleid van Rita Verdonk te hard vindt of niet hard genoeg. Je moet dat niet vergelijken met de Tweede Wereldoorlog dan sla je alles dood. Dat is een onterechte manier van optreden. Nou dat heeft ons net voor de Europese verkiezingen natuurlijk de nodige krantenkoppen opgeleverd.

Toen kregen we de zaak Annette Nijs die heeft in de Nieuwe Revu verteld dat ze eigenlijk niet samen kon werken met Maria van de Hoeven. En later zei ze dat was juist om te zorgen dat ik met haar goed kon samenwerken. Onder het motto ik maak het bespreekbaar, maar dat moet je dan niet misschien in de Nieuwe Revu doen met een fles cognac binnen handbereik, want dat was ook op die foto’s. Nogmaals, zij was volgens mij op het gebied van onderwijs best een goede staatssecretaris. Allerlei ideeen over de kwaliteit met name over het hoger onderwijs. Maar……….waarom vertelt nou toch niet iemand aan haar hoe je politiek moet optreden als je het zelf niet kan, dan zijn er toch vele adviseurs die je er iets over kunnen zeggen, betaald of onbetaald. Nou je kunt natuurlijk wel iemand betaald inhuren maar dan is het ook weer niet de bedoeling dat die met de pers gaat praten. Dus een soort hoofdpijn verhaal. Op zich niet structureel voor de VVD, maar lekker handig als je nog naar de Europese stembus moet. En daar wat dus een slecht resultaat min twee zetels ging gewoon niet goed met de VVD. Wel Van Buitenen met twee zetels. Niet de LPF, dus wie zegt het was een anti-Europastem, die heeft volgens mij ook niet helemaal gelijk. Het was vooral een stem wij weten niet wat daar in Europa gebeurt en we stemmen bijvoorbeeld op een eerlijke man als Van Buitenen, die zo enorm gepakt is toen door de Europese commissie. Het laatste is waar die man is natuurlijk op een vreselijke manier behandeld. Dat was volgens mij een sympathiestem. De VVD heeft natuurlijk in aanloop tot die verkiezingen, hadden we grote problemen en we hebben dus weer zelf de zaak verstierd. Laat ik het maar eerlijk zo noemen.

Nou dan hebben we nu de discussie gehad of je dus in een fractievergadering gewoon met elkaar besluiten neemt en dan komt pas aan de orde of je zegt het is voor ons zo belangrijk, voorzitter. Zo ongelofelijk belangrijk dat ik denk dat ik liever een blokje omga, dat kan ook. Als iemand eens niet aanwezig is, die heeft hoofdpijn die dag, dat is niet heel fraai, maar het is een beetje Belgische oplossing. De Belgische koning die moest een abortuswet tekenen, dat wilde hij niet en wat doen de Belgen, die maken daar geen koningscrisis van. De koning was een paar dagen niet in staat de staatszaken waar te nemen, dat moest de premier doen daar en die tekende die wet. Klaar is Kees. Dus wij kunnen het nodige leren van onze Belgische vrienden. Want we hoeven het onszelf ook niet al te moeilijk te maken. Maar goed, uiteindelijk we hadden een rechts manifest, ja ik weet niet wat links en rechts is en ik noem mijzelf wel een rechtsbinnen, maar ik weet helemaal niet of 200 kilometer buiten de bebouwde kom rijden nou rechts of links is. Dat weet ik eigenlijk niet. Dus bedenk ik waar ben je nou mee bezig, want we zijn een club en nogmaals niemand moet de mond gesnoerd worden. Ik kan een ding zeggen en daar heb ik zelf mee te maken gehad. Van Aartsen heeft ook mijn mond niet gesnoerd. Ik ging praten over het referendum. Ik ben geen referendumman. Ik kon het onder bepaalde voorwaarden accepteren met die Europese grondwet, omdat je bij een Nederlandse grondwetswijziging heb je altijd verkiezingen ertussen. Ik zeg nou dat is nu niet het geval, dus ik vind dat ook een logisch verhaal. Ik vind alleen niet dat je als politicus als het enigszins belangrijk wordt, zegt van ik weet het eigenlijk ook niet meer. Bevolking zegt u het nu maar daar kunnen we een hele discussie over hebben waar een aantal mensen van u een ander mening heeft. Maar ik heb van Van Aartsen alle ruimte gehad. Alleen je moet je eigen begrenzingen kennen. En je moet ook bijvoorbeeld de minister van Buitenlandse Zaken, ik heb wel eens gezegd Bot heeft
geen ballen, ik geef toe dat was misschien op het randje, maar een garnaal zonder ruggengraat. Ik weet niet of wij als liberalenpartij zo moeten discussiëren. Tenminste, niet voor de camera. Met andere woorden volgens mij is hier iets heel raars misgegaan; een getalenteerd kamerlid, ik wil zijn naam best noemen dat Geert Wilders best was. Een getalenteerd kamerlid, ik was het op een aantal momenten zeker met hem eens, een aantal ook niet, heeft zichzelf door de emotie buiten spel gezet. Nou u heeft het allemaal gezien en dat vind ik jammer.

En als je dan kijkt naar de VVD dan zeg ik: u kent de periode Frits Bolkestein nog wel. Toen Frits net leider van de VVD was, fractievoorzitter, verscheen er ik dacht in de NRC, maar dat kan ook een andere krant zijn een amechtig paard dat op de grond lag, Bolkestein als een soort toreador bovenop met een enorme zweep van en opstaan nu. Nou, iedereen dacht, dat paard staat natuurlijk nooit op. En dan is Bolkestein toch door gewoon lange termijn, inhoud, stevige verhalen niet door alleen maar wat te roepen, stevige verhalen en een flinke dosis geluk natuurlijk om dat paard te laten opstaan. En ik denk dat dat ook de enige methode is die we hebben. Dat is aan het werk gaan, dat betekent dat wij als fractieleden heel saai, maar gewoon onze begrotingsbehandelingen goed moeten doen, goed moeten wetgeven, gewoon moeten zorgen dat dat goed loopt. Want het is natuurlijk leuk om te zeggen: ik denk wat ik denk en ik zeg wat ik zeg, maar je moet ook gewoon je werk doen. We moeten behoorlijke wetten in elkaar draaien. Dat moet gebeuren. Wij moeten als kamerleden in politieke cafe’s spreken. We moeten dat geen opgave vinden, we moeten dat leuk vinden. We moeten als kamerleden het land in. Als campagneleider, ik weet niet of ik het toen gezegd heb, maar ik ben misschien eerlijker dan een jaar geleden, het heeft mij de grootste moeite gekost om mensen naar bijeenkomsten te krijgen en het grappige was, niet de slechtste. Er waren heel veel bekende kamerleden die zeiden ik ga niet naar Almelo of naar Dinxperloo of wat dan ook. Er waren wel nieuwe mensen op de lijst, sommigen zijn erin gekomen, sommigen niet. Die kon je dus op een paar uur notice zeggen, sorry maar er is iemand uitgevallen en die gingen wel. De partij moet dat zien. Het hoofdbestuur en de KC-besturen en iedereen moet zien wie z’n werk doet en wie er een rommeltje van maakt. Dus we moeten ook eerlijker zijn in de VVD. We moeten elkaar wat meer de maat durven nemen. En moeten goed leren organiseren.

We krijgen in 2006, voorzitter, krijgen we gemeenteraadsverkiezingen, ik dacht in maart zal dat ongeveer zijn. En we krijgen burgemeestersverkiezingen. Nou ik wil u zeggen dat als wij in Den Haag, het behoorlijk organiseren, als we een aansprekende kandidaat hebben, dan maken we een flinke kans, want we hebben een Haagse afdeling. We hebben een Amsterdamse, een Rotterdamse afdeling, we hebben een afdeling Utrecht. Ik wil niet zeggen dan heeft u het gehad, want misschien zijn er mensen uit Leiden of andere steden, maar laten we zeggen, buiten die grote steden is de VVD door zijn hoeven gezakt. Er gebeurt daar te weinig. Niet de goede te na gesproken, maar ik vind dat het eindelijk gewoon een VVD-afdeling ter plekke moet zorgen dat er iemand van binnen of van buiten burgemeesterskandidaat is, dat die gesteund wordt, dat we op een nette manier sponsoren en ik zou er ongelofelijk de ziekte in hebben en dan zeg ik maar heel eerlijk, indien iemand die nominatie kan kopen, omdat hij of zij gewoon voldoende geld heeft en zegt ik laat die hele VVD-afdeling links of rechts liggen, die heb ik helemaal niet nodig en ik zorg gewoon dat ik met een flinke hoeveelheid geld die campagne run en dan doe ik het gewoon. En dat gaat gebeuren als wij niet zorgen dat wij als partij nog bestaan. En ik ben allemaal met u eens , moderne media, e-mail, internet dat moeten we vooral allemaal doen. Maar dit soort bijeenkomsten gewoon oog in oog, debatteren over politieke problemen, elkaar de maat nemen u kunt zien wie hier staat, ik zie wie u bent, dat werkt nog altijd het beste. Het is vreselijk ouderwets, u kunt het beter organiseren, townhallmeetings, mensen van buiten maar ik geloof in het contact tussen iemand die gekozen wil worden en kandidaat en de kiezer en dat moet zo direct mogelijk zijn en daarvoor hebben we een partij nodig die bestaat en niet alleen op papier.

Het betekent nogmaals dat we ook eerlijk moeten praten over sponsoring, zonder geld komen we er niet. Jan Marijnissen, de grote man op links, de man van de oude communistische partij Nederland, marxistisch, lenistisch, heeft hij allemaal achter zich gelaten. De grootste geldschieters staan achter Jan Marijnissen en Jan Marijnissen krijgt enorme bedragen en daar doet hij helemaal niet moeilijk over uit het bedrijfsleven o.a. van meneer Sauer, die in Moskou allerlei magazines leidt en anderen. Jan Marijnissen is de beste kapitalist in de politiek. Hij zorgt dat hij geld heeft, hij geeft ze geen invloed, want zo zit die SP ook nog wel in elkaar. Maar hij heeft tenminste de middelen. En wij kunnen natuurlijk met het zoveelste kraampje en dat is prima en ik sta graag op de folder omdat ik dan die burger kan zien. Maar daarmee zullen we dus niet de volgende verkiezingen noch de gemeenteraad, noch die burgemeestersverkiezingen.

Het betekent dames en heren na 2006 volgt en ik hoop niet eerder in 2007, dat betekent de grote test. Natuurlijk moet dit kabinet geluk hebben. Geluk betekent dat de economie het beter gaat doen, want dan kun je als politicus altijd zeggen: kijk dat heb ik gedaan. U weet, zeker de mensen uit het bedrijfsleven weten dat dat maar deels het gevolg is. Alleen ik weet wel wie zijn geld verjubeld, wie de staatsschuld vergroot die zorgt altijd, dat laten we zeggen, noch het bedrijfsleven noch de burger echt wat kan betekenen.

Dames en heren waar het om gaat is nu dat de VVD ophoudt met zichzelf in de voeten te schieten, want daar zijn we goed in, ophoudt met naar elkaar te gluren; want die heeft dat niet gedaan en zus niet en zo niet. Dat we gewoon aan het werk gaan, want ik geloof nog steeds dat wij het beste medicijn hebben. Ik dank u.