Marten Fortuyn (verslag & foto’s)

Ik kan misschien eerst beginnen met twee constateringen: Een naam is nog geen garantie voor succes. We hebben een aantal mensen hier, maar ik had een voller politiek café verwacht. Een andere constatering is dat misschien, en dat past ook wel in mijn these, dat de politieke interesse weer aan het verflauwen is. Daar komen we straks wel even op terug. Voor wat betreft mijn vraagstelling: Is er een bestaansrecht voor een politiek café?, ga ik in mijn these er vanuit als het gaat om een gezellige leuke discussie dan zeg ik ja. Maar als het gaat om politiek zeg ik nee. En omdat een klein beetje goed neer te zetten, wil ik dus met u afspreken en dat maakt voor mijn het praten wat makkelijker, dat 6 mei 2002 voor mij een soort van baken is in datgene wat ik ga zeggen. Enerzijds ga ik dus ga ik op het politieke spoor een stukje terug inde tijd en dan ga ik vanuit 6 mei terugpraten naar het heden. Anderzijds wil ik ook de media, wil ik vanuit 6 mei terug en naar voren dus eigenlijk ter sprake brengen.
Ik zal gewoon toch nog maar even luidkeels voorlezen wat mijn stellingname eigenlijk is en ik ben een ouwe man dus ik heb er een brilletje bij nodig. Ik heb dus gezegd, heeft een politiek café bestaansrecht? Als het voor de pot en een pint is, ja, neen als men denkt dat men de politiek kan beïnvloeden. Dan ga ik ervan uit, dit wordt bepaald in Den Haag, één keer kiezen en daarna mondje houden. Bepaald door de media en daar noem je gewoon een goed voorbeeld, een artikel geweest van Martijn Koolhoven in de Telegraaf één of twee weken geleden waarin hij de rol van de NOS wat dus een onafhankelijk instituut zou moeten zijn, die dus aan nieuwsgaring doet en nieuwsverstrekkingen, dat je dus daar al op een gegeven moment ziet dat ook de media nieuwsinformatie al begint in te kleuren. Dit gebeurt door de politieke signatuur van de journalist. Dat mag links, rechts of het midden zijn. Maar dat wordt ingekleurd. En wat ik dus daarmee meteen wil zeggen is, dat het spijtig van de media is dat ze geen onderscheid weten te maken tussen nieuwsgaring en dus op een gegeven moment het doorgeven van nieuws of de commentaren die ze kunnen hebben op andere pagina’s.
Ik zei dus 6 mei is voor mij een meetpunt, nou als ik dan naar de politiek kijk hoef ik niet lang te praten, want dan zult u begrijpen, we hebben 8 jaar paars gehad, een soort van poldermodel gehad met consensus.
Pim is aan het politieke front gekomen. Pim is dus op 6 mei vermoord. Als je 6 mei dan als meetpunt neemt dan kan je dus zeggen op dat moment had hij in de polls, politiek gezien, 38 zetels. Volgens mij ruw ongerekend 2 miljoen potentiële kiezers. Want met 26 zetels, hadden we 1.6 miljoen kiezers. Had Pim blijven leven, had je dik boven de twee miljoen gezeten en ik onderstreep dit heel duidelijk, omdat ik straks ga zeggen wat is er met die kiezers gebeurd.

Je hebt de moord gehad op Pim. Op een gegeven moment waren er dus toch de verkiezingen, 3,6 miljoen stemmers, die dus op een gegeven moment zeiden: wij willen een andere maatschappij. Wij willen dus een open politiek. Vanaf dat moment is de kiezer toch eigelijk weer buitenspel gezet.
We hebben een kabinet gehad dat gevallen is. Gevallen en daar verschillen de verhalen over. De een zegt dat de VVD-er de heer Zalm de plug er uit heeft getrokken. Anderen zeggen dat meneer Verhagen van het CDA samen met meneer Balkenende, in de bus op weg naar de begrafenis van Claus dus de beslissing genomen hebben dat het afgelopen moet zijn. Dat staat wel haaks even op datgene wat de kiezers gewild hebben. We zijn in een situatie terechtgekomen dat we in januari nieuwe verkiezingen hebben gekregen . En de wens van de kiezer was naar mijn mening dat het CDA en de PvdA in ieder geval min of meer tot elkaar waren veroordeeld. In eerste instantie heeft men gezegd nou dan gaan we maar met elkaar praten. Die coalitiebesprekingen zijn dus niet gelukt. Wat zien we met deze coalitie weer? Het was eigenlijk al in de periode dat de LPF er ook nog was. Weer zo gauw mogelijk terug gaan naar het knusse achterkamertje. Wij bedisselen wel, wij beslissen wel. De kiezer zegt dan, nou dat was het dan . Ik zeg dus luid en duidelijk helaas voor u met uw politieke interesse. Dat is de situatie en u mag vier jaar wachten en u zit met een coalitie, die dus in de achterkamertjes via commissies wordt wel even bedisseld wat moet gebeuren. Dat is wat ik over de politiek zeg. Daar kunnen we straks met elkaar van mening over verschillen.
6 mei. Terug naar de media. Media hebben dus zeer hard gepoogd om het politieke landschap mede te bepalen. Ook dat is door journalisten in achterkamertjes gebeurd. Het hele jaar, vanaf het moment dat Pim in de politiek is gekomen, hebben de media Pim extreem rechts genoemd en hebben Pim daadwerkelijk met alle middelen die er waren zwart lopen maken.
Ik ben zo hard dat een combinatie van de toenmalige zittende politiek en de media in wezen de situatie hebben gecreëerd dat Pim vermoord kon worden. Ik noem dus niet iemand specifiek. Maar men heeft met elkaar een gremium gecreëerd dat een of andere halve malloot op kon staan en in naam van het volk, dat heeft de man zelf gezegd tijdens het proces, vond dat hij boven de wet stond en als een soort god van de Veluwe Pim moest vermoorden want dat was goed voor het volk. Daar hebben de media dus wel een zwak voor. Nadien zijn de media bovenop de LPF gesprongen.
Ik zeg nogmaals de LPF krijgt van mij zeer zeker de schoonheidprijs niet. Maar vanaf het moment dat die kruiwagen met kikkers in Den Haag zat, zijn ze stap voor stap, elke dag, elke minuut, gevolgd door de media. En alles wat men zei is uitvergroot tot enorme dimensies. In de aanloop naar de nieuwe verkiezingen in januari heeft men wederom proberen te bepalen wat dus het politiek landschap zou moeten zijn . De profilering van Wouter Bos, dat spreekt denk ik boekdelen. Hij had ook wat geleerd van Pim. Zorgen dat je een aardig koppie hebt en al dat soort dingen meer en dan komen we er wel. Gelukkig is dat niet helemaal gelukt, ze waren een grote tweede. Hiermee wil ik dus zeggen dat met alle goede wil van uw kant, uw interesse in de politiek, het eigenlijk zo is dat we wederom in een situatie zitten; u mag een keer, in principe, per vier jaar kiezen. Dan kunt hier gezellig in dit café praten, maar u heeft niets meer te zeggen. Dat is het. En zo is de situatie dus.